گر گدای ژنده پوشم جای ننگ و عار نیست  

                        کهنه میبندند بر نخلی که صاحب حرمت است

آن زمان که داشتی،

به خلق خدا کمک کردی ؟

حال که محتاجی ازخدایت طلب کمک داری ؟ 

آنان که وقتشان پایان یافت خواستار مهلتند،

وآنان که مهلت دارند کوتاهی می ورزند.

بر کوزه‌گری پریر کردم گذری،         از خاک همی‌نمود هر دَم هنری؛

من دیدم اگر ندید هر بی‌بصری،     خاک پدرم در کف هر کوزه‌گری

قانع به یک استخوان چو کرکس بودن   به ز آن که طفیل خوان ناکس بودن

با نان جوین خویش حقا که به است     کالوده  و  پالوده  هر  خس  بودن

              به جای گوسفند نذر کردن 

             سعی کن درختی نذر کنی.

در بندم از آن دو زلف بند اندر بند      نالانم از آن عقیق قند اندر قند

 ای وعدهٔ فردای تو پیچ اندر پیچ       آخر غم هجران تو چند اندر چند

                 هیچ وقت به خدا نگویید

           من یک مشکل بزرگ دارم ،

به مشکلتان بگویید من یک خدای بزرگ دارم.

آنچنان کار کن که گویی تا ابد زندگی خواهی کرد

و آنچنان زندگی کن که گویی همین فرداخواهی مرد.

هیچ می دانی فرصتی که از آن بهره نمی گیری ،

                آرزوی دیگران است.